از زمان ترویج افزودنی های بتن در دهه 1940، توسعه آن نه تنها ساختار داخلی بتن سخت شده را از سطوح میکروسکوپی و زیر میکروسکوپی تغییر داد، بلکه ساختار بتن تازه را نیز در این فرآیند تغییر داد. .افزودنی بتن که به عنوان پراکنده کننده یا نرم کننده نیز شناخته می شود، رایج ترین و مهم ترین افزودنی است.

برای تهیه بتن تازه با خواص جریان خوب، ساختار چسبناکی که جریان بین ذرات سیمان را کاهش می دهد باید جدا شود تا ذرات سیمان به طور کامل در محیط آب پراکنده شوند.خواص زیادی مانند ترکیب معدنی سیمان، شکل و اندازه ذرات سیمان، یکپارچگی تبلور مواد معدنی و شرایط عملیاتی و عوامل محیطی وجود دارد که بر همجوشی سیمان تأثیر می گذارد.عوامل فوق به طور مستقیم یا غیر مستقیم پایداری ذرات سیمان را در دوغاب کنترل می کنند.شرایط محیطی مختلف ممکن است مقدار بار الکتریکی ذرات سیمان را در دوغاب تغییر دهد، یعنی دافعه الکترواستاتیکی بین ذرات را تغییر دهد.

هنگامی که مقدار مناسبی از افزودنی بتن به بتن تازه اضافه می شود، نقاط ذرات سیمان افزایش می یابد و دافعه الکتریکی بین ذرات سیمان به شدت افزایش می یابد و در نتیجه ویسکوزیته بتن تازه کاهش می یابد که باعث پایداری بتن می شود. کل سیستم پراکندگیافزایش یافت و نقدینگی بهبود یافت.

به طور کلی، افزودن مقدار مناسبی از افزودنی بتن به خمیر سیمان می تواند بتن تازه را برای نشان دادن تیکسوتروپی قوی ترغیب کند.این به دلیل تشکیل یک لایه فیلم حل شده بر روی سطح ذرات سیمان جذب شده به عامل کاهنده آب و افزایش پتانسیل است.اگر کمی لرزش وجود داشته باشد، سیالیت بهتری را نشان می دهد.تیکسوتروپی بتن تازه بدون فوق روان کننده بسیار ضعیف تر است.